Tuesday, 20 May 2014

வரலாற்று சிறப்பு மிக்க தமிழ் மக்கள் விடுதலைப் பிரகடனம் !! - தோழர் தங்கத்துரை, July 12, 1983

 

July 12, 1983

வரலாற்று சிறப்பு மிக்க தமிழ் மக்கள் விடுதலைப் பிரகடனம் !!


இலங்கையில் தமிழ் சிங்கள மக்கள் மொழி இன கலாச்சாரங்களில் இணைந்தவர்கள் அவர்கள் தமது இனஉறவுகளின் அடிப்படையை நன்கு புரிந்தே வரலாற்று காலம் தொட்டு வாழ்கிறார்கள் இலங்கையில் மாறி மாறி ஆட்சிக்கு வரும் சிங்கள பௌத்த இனவாத கட்சிகள், தமது பதவிக்காலங்களில் பௌத்த இனவாத இராணுவ அரச இயந்திரங்களை பாவித்து இலங்கையில் இரு மொழிபேசும் மக்களையும் பிரித்து மோதவிட்டு தமது சுயலாபங்களை ஈட்டி சென்று விடுகின்றனர் இதன் அடிப்படையில் இன்றுள்ள இலங்கை அரசும் அதன் உச்சக்கட்டமான நடவடிக்கையில் தானே மாட்டிக் கொண்டிருப்பது நல்ல உதாரணங்களாகும்.


1956,1958,1961,1977,1981,1983,2009(முள்ளிவாய்கால்), இலங்கையில் தமிழ் மக்களி மீதான தொடரச்சியான இனப்படுகொலைகள், சிறைச்சாலைகளில் கொலைகள், தமிழ்மக்கள் காணாமல் போதல், தமிழ் மக்களின் பாரம்பரிய பிரதேசங்களில் வாழ்வியல் அத்துமீறல்கள், போன்றவற்றிலிருந்து இலங்கைத் தீவில் சிங்கள பௌத்த இனவாதமே இலங்கைத்தீவின் பிரதான எதிரியாகும், எதிரிகளாக்கும் உணர்ச்சி அரசியல் இலங்கையில் நிரந்தர அமைதியை தராது என்பதையும் தெளிவாக அடையாளம் கண்டு இலங்கையில் தமிழ்-சிங்கள் சமத்துவத்துவத்திற்கான போரட்டத்தை மக்கள் நடாத்த வேண்டும் என்பதை தோழர் தங்கத்துரையின் விடுதலைப் பிரகடனம் வெளிப்படுத்துகின்றது.


தமிழ் உரிமைப் போராட்டத்தின் ஆரம்பகர்த்தாக்களில் ஒருவரான தோழர் தங்கத்தரையின் தமிழ் மக்களுக்கான விடுதலைப் பிரகடனத்தை இலங்கையில் இனவாதத்தின் உச்ங்களில் ஒன்றான 1983ம் ஆண்டு யூலை இனக்கலவரத்தில் கொல்ப்பட்ட தமிழ் மக்களினதும், அன்று சிறையில் கொல்லப்பட்ட 52 தமிழ் அரசியல் கைதிகளின் நினைவு அஞ்சலியாகவும் இங்கு பதிவிடுகின்றோம்.</em>


1983 பெப்ரவரி 24ம் திகதி சிறிலங்காபாசிச நீதிமன்றத்தில் தோழர் தங்கத்துரை அவர்கள் வெளியிட்ட தமிழ் மக்கள் விடுதலைப் பிரகடனம்.


கனம் நீதிபதி அவர்களே!


சிறீலங்காவின் நீதிமன்றம் எதற்கும் எம்மை விசாரிப்பதற்கான அதிகாரம் உரிமை கிடையாதென்ற எமது ஆரம்ப ஆட்சேபனையையும் மீறி சிறீலங்கா அரசின் நிதி நிர்வாகப் பிரிவின் ஓர் அங்கமாகிய இம்மன்றம் எம்மீது இவர்களால் சோடிக்கப்பட்ட இவ்வழக்கை கடந்த நான்கு மாதங்களாய் விசாரித்து வந்துள்ளது.


நாமும் இரண்டாம் கட்டமாகிய பகிஸ்கரிப்பு என்பதனை மேற்கொள்ளாது இம்மன்றத்தின் விசாரணைக்கு சமூகமளித்தோம். எமது குற்றமற்ற தன்மை மற்றும் எமக்கு இழைக்கப்பட்ட சித்திரவதைகளை எமது சட்டத்தரணி சாட்சிகளின் மூலமாகவும் சித்திரவதைப் புகழ் சிறீலங்கா அரசு பொலிஸ் அதிகாரிகளை தமது குறுக்கு விசாரணையின்போது அடிக்கவைத்த குத்துக்கரணங்களாலும் மற்றும் சட்ட வாதங்களின் மூலமாயும் மிக வெற்றிகரமாய் நிரூபித்துவிட்டமை கண்கூடு.


வெள்ளையர் இந்நாட்டை சிங்களப்பிரபுகளிடம் தமிழ்மக்கள் தலைவிதியையும் சேர்த்து ஒப்படைத்து செல்கையிலே தமிழ்மக்கள் விடுதலையைக் கோரிவிடவில்லை. மாறாக சிங்களப்பிரபுக்கள் எம்மை இரண்டாம்தர பிரஜையாக்க மாட்டார்களோ என்ற சந்தேகம் எழுந்தது இயல்பே.


இதன் விளைவே தமிழ் தலைவர்கள் தம் இனம் நசிந்துவிடக் கூடாது என்ற தீர்க்க தரிசனத்துடன் கூடுதல் பிரதிநிதித்துவம் போன்ற விடயங்களை அப்போது வலியுறுத்தினர். அவர்கள் சந்தேகங்கள் தவறான அடிப்படையில் ஒன்றும் எழுந்துவிடவில்லை என்பதை வலியுறுத்தும் வகையிலேயே அமைந்தது மலையகத் தமிழர்களின் வாக்குரிமைப் பறிப்பு.


அடுத்து வந்த கால்நூற்றாண்டு காலமாக தமிழ் மக்களது உரிமைகள் மட்டுமல்லாது மரபுவழிப் பிரதேசங்களும் தமிழ் தலைவர்களினது கடும் எதிர்ப்புகளையும் மீறி திட்டவட்ட முறையில் சிங்கள அதிகார அமைப்பு முறையினால் பறிக்கப்பட்டு வந்தமை ஒன்றுமே நடந்துவிடாத விடயங்கள் அல்ல. இக்காலகட்டத்தில் லட்சக்கணக்கான மக்களும் தமிழ்த் தலைவர்களும் தமது எதிர்ப்புகளை அகிம்சை முறையிலேயே மிக நாகரீகமாகவும் உறுதியுடனும் சத்தியாக்கிரக வழிகளிலும் காட்டினர். ஆனால் நடந்தது என்ன?


தீ நாக்குகள் தீண்டின !


நிராயுதபாணிகளான தலைவர்கள் மீது முதன்முதலில் காலிமுகத்திடலில் ஆயுதக் காடையர்கள் மூலம் வன்முறை கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டது. பின்னர் யாழ் செயலகத்தின் முன்பாக அப்பாவி மக்கள் தலைவர்கள் அடங்கிய சத்தியாக்கிரகிகள் மீது சிறீலங்காவின் ஏவல் இராணுவம் தனது காட்டுமிராண்டித்தனத்தைப் பிரயோகித்தமை நாகரீக உலகு தலை நிமிர்ந்து ஏற்றுக்கொள்ளக் கூடிய செய்கையல்ல.


இப்படி ஒன்றா? இரண்டா? கடந்த முப்பத்தைந்து வருட காலமாக இத்தீவின் வாழ் தமிழ்மக்கள் மீது பிரயோகிக்கப்பட்ட திட்டமிட்ட காடைத்தனங்கள் வன்முறைகள் எண்ணிக்கையில் அடங்கிவிடக் கூடியவையா? தமிழ் மக்களின் ஜீவனோபாய உடமைகள் மட்டுமா அவ்வப்போது சூறையாடப்பட்டன. எத்தனை தமிழ்ப் பெண்களின் கற்பு அவர்கள் குடும்பத்தினர் முன்னிலையிலேயே பறிக்கப்பட்டது.


காலங்காலமாய் எங்களால் பேணிப் போற்றப்பட்டு வந்த கலைப்பொக்கிசங்கள் தீக்கிரையாக்கப்பட்டன. இவற்றிற்கெல்லாம் சில லட்சம் ரூபாய்கள் ஈடுகட்டி விடலாம் என்பது எத்தகைய கேலிக்கிடம்.


இத்தனை இம்சைகளையும் கண்ட தமிழ் மக்கள் மனச் சோர்வுற்றார்களா. இல்லை. தமது போராட்டத்தில் இருந்து இம்மியேனும் பின்வாங்கினார்களா எனினும் கிடையாது. இவ் இம்சைகள் யாவும் இவர்களின் இலட்சியத்திற்கு உரம் போட்டவையாகவே அமைந்தன. சமயம் கிடைக்கும் போதெல்லாம் தமிழ் மக்கள் அதை சிறிலங்கா அரசால் நடத்திமுடிக்கப்பட்ட தேர்தல்களில் அதை உறுதியாய் நிரூபித்தனர்.


இனவெறியைத் தூண்டியும் இனப்படுகொலையை நடாத்துவதன் மூலமாயும் அரசியல் கூதல் காய்ந்து கொண்டிருக்கும் ஒரு அரசு நேர்மையான போராளிகளான எம்மைப் பார்த்து பயங்கரவாதிகள் என்பதிலும் வேடிக்கை வேறு என்ன இருக்க முடியும்? பாராளுமன்ற ஜனநாயகத்தின் அரைநூற்றாண்டு பூர்த்தியைக் கொண்டாடிய அதேவேளையில் இன்னொரு பக்கத்தில் தமிழ்த் தலைவர்களை அதே பாராளுமன்ற உறுப்பினர்களை அர்த்த சாமத்தில் இராணுவ வேட்டையாடிப் பிடிப்பதும் அவர்களை வீட்டுடன் வைத்தே தீயிட்டுக் கொழுத்த முயன்றமையும் உங்கள் ஜனநாயகப் பாரம்பரியத்தில் எத்தனையாவது அத்தியாயத்தில் சேர்த்துக் கொள்ளப் போகின்றன.


எமது பூமியை எம்மிடம் தாரும் !


பயங்கரவாதம், கொள்ளை என்கிறீர்கள். சிறிலங்கா அரசின் ஏவல் படைகளினால் நடாத்திமுடிக்கப்பட்ட பயங்கரவாதங்களுக்கு இணையான பயங்கரவாதங்கள் இத்தீவில் எக்காலத்திலும் நடக்கமுடியா. அதே ஏவல் படைகள் சூறையாடிய தமிழ் மக்களின் சொத்துக்கள் அவர்களிடமிருந்து பறிக்கப்பட்டமையும் இத்தீவு மக்கள் ஒன்றுமறியாத இரகசியங்கள் அல்ல. போதாக்குறைக்கு அவ்வப்போது உங்களது அரசியல் ஏஜன்டுகள் அரசியல் என்ற பெயரில் துப்பாக்கிகளை சுழற்றித் திரிந்தமை மிக அண்மைக்கால வரலாறு. இத்தனை கேவலங்களையும் நடாத்தி முடித்திருக்கும் நீங்கள் எம்மை பயங்கரவாதிகளாக சித்தரிக்க கச்சை கட்டியிருப்பதைவிட இந்நூற்றாண்டின் சிறந்த நகைச்சுவை வேறு என்ன இருக்க முடியும்.


பிரிவினை கோருகின்றோம், நாட்டை துண்டாட முயற்சிக்கின்றோம் என சொலலகின்றீர்களே, நாம் எப்போது உங்களுடன் சேர்ந்து இருந்தோம்? ஜரோப்பியர்களால் கைப்பற்றப்பட்ட எமது பூமி எக்காலத்திலும் எம்மிடம் திருப்பி ஒப்படைக்கப்படவில்லை. அதனை நாம் இணைப்பு என்ற பெயரில் யாரிடமும் தாரை வார்க்கவும் இல்லை.


ஆக்கிரமிப்புக்கள் வேறுபட்ட அதிகார அமைப்புக்களினால் கைமாறி பொறுப்பேற்கப்பட்டு வரும் நிலையே இன்னும் நீடிக்கின்றதே அன்றி எம்பூமியை நாமே நிர்வகிக்கும் நிலை எம்வசம் இன்னமும் வரவில்லை.


விஷவித்தை வளர்த்தது யார்?


இந்நிலையில் நாம் கோருவது விடுதலையே அன்றி துண்டாடல் அல்ல. இதை நாம் கோருவது நிச்சயம் குறுகிய மனப்பான்மையான ஒரு செய்கையன்று. இதை நாம் பெறுவதன் மூலம் எமது இலட்சியம் மட்டுமல்ல நிறைவேறுவது சிங்கள மக்களுக்கும் பெரும் நன்மையை செய்தவர்களாவோம். காரணம் அதன்பின் இனப்பிரச்சினையை பூதாகரமாக்கி அரசியில் பிழைப்பு நடத்துல் என்பது சிங்கள மக்கள் மத்தியில் எடுபடாது. இதனால் சிங்கள மக்கள் மொழி தவிர்ந்த ஏனைய விடயங்களில் அடிமைப்படுத்தப்பட்டிருக்கும் நிலையை பூரணமாக உணரவும், தமக்கு உண்டான அரசியல் பொருளாதார சமூக தளைகளிலிருந்து தம்மை விடுவித்துக் கொள்ளவும் முன்வருவார்கள்.


எந்தவொரு தேசிய இனமும் தனது இறைமையை நிலைநிறுத்துவதையும் பறிக்கப்பட்டிருப்பின் அதை மீள பெற்றுக்கொள்ள முயற்சிப்பதையும் தேசத்துரோகமோ அன்றி பயங்கரவாதமோ என உலகில் எந்த ஒரு சாசனமும் கூறவில்லை. நமது உரிமைகளை நீங்கள் முதலிலேயே அங்கீகரித்திருப்பின் இந்நிலை இத்தீவில் தோன்ற வாய்ப்பில்லை. அங்கீகரிக்காமல் விட்டது மட்டுமல்ல மாறாக கடந்த 35 ஆண்டுகளாக உங்கள் அரசியல் சோரம் போகும் நிலையை மறைப்பதற்கு பதவி நாற்காலிகளை தக்க வைத்துக்கொள்வதற்கு அவ்வப்போது அப்பாவி சிங்கள மனதில் தமிழ் மக்களுக்கு எதிரான விஷ வித்தையே ஊன்றி வளர்த்துள்ளீர்கள். ஆனால் சிங்கள மக்கள் உங்கள் நச்சு வலையில் முற்றாக விழுந்து விடவில்லை என்பதை உங்களால் உருவாக்கப்பெற்ற இனக்கலவரங்களின் போது தமிழ் மக்களுக்கு தம்மால் முடிந்த பாதுகாப்புகளை வழங்கி காடையர்களிடமிருந்தும் உங்கள் ஏவல் படைகளினதும் கொடுமைகட்கு தமிழினத்தை முற்றாக பலியிடாது அனுப்பியதின் மூலம் நிரூபித்து வைத்துள்ளனர்.


விலங்குகளுக்கு உள்ள உரிமை கூட தமிழனுக்கு தரப்படவில்லை 


வழமையாக சிறீலங்கா அரசின் எதிர்க்கட்சிகளே தாம் பதவிக்கு வருவதற்காக தமிழ் மக்களின் பிரச்சினையை ஆளும் அமைப்பு ஏதும் தீர்வு காண முயல்கையில் அதை எதிர்த்து கிளர்வதும் சிங்கள மக்களை தூண்டி விடுவதுமான ஒரு நிலையே இருந்து வந்துள்ளது. முதல் முறையாக ஒரு ஆளும் அமைப்பு நேரடியாய் தமிழ் மக்கள் பால் இனவெறியை தூண்டியமை கடந்த 6 ஆண்டு கால ஆட்சியின் மிக மோசமான நடவடிக்கை சிறீலங்காவின் ஆளும் அமைப்புக்கும் தமிழ் மக்களுக்கும் இடையேயான உறவு நிலை எப்போதும் இல்லாதவாறு மிகவும் பழுதுபட்ட ஒரு நிலையை தோற்றவித்தமையின் இத்தார்மீகப் பொறுப்பை தற்போதைய ஆளும் அமைப்பே ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும்.


தமிழ் மக்கள் பிரச்சினையை தீர்ப்போம் தீர்ப்போம் என்றே கடந்த கால் நூற்றாண்டுக்கும் மேலாக சில சிறீலங்கா அதிகார அமைப்புக்கள் சொல்லி வருகின்றன. நாங்கள் உங்கள் தீர்வை ஏற்கின்றோமோ இல்லையோ நீங்கள் இது வரையில் கபடமற்ற முறையில் எக்காலத்திலும் தமிழ் மக்கள் பிரச்சினையை தீர்க்க உருப்படியான நடவடிக்கைகள் ஏதும் எடுத்துண்டா? மாறாக பிரச்சினையை தீர்க்கின்றோம் என்ற கபடப்போர்வையுடன் தமிழ் மக்களின் உரிமைப்போராட்ட உணர்வுகளை மழுங்கடிக்கச் செய்யும் காரியங்களிலேயே காலம் காலமாக ஈடுபட்டீர்கள்.


உங்களிடம் தமிழ் மக்கள் எதை எதிர்பார்த்தார்கள்? பொருளாதாரத்தையோ அன்றி வேலைவாய்ப்பபையோ அல்ல. இவைகளை உங்கள் பொருளாதார கொள்கைள் என்றுமே நிறைவேற்றப் போவதுமில்லை என்பது தமிழ் மக்களுக்கு நன்கு தெரியும். இல்லை, இவைகளை எல்லாம் நீங்கள் வழங்க முன்வந்தாலும் கூட இத்தீவில் தமிழர் தொடர்நது தமிழராக வாழ்வதற்கு என்ன உத்தரவாதம் உங்களினால் வழங்க முடியும். அது ஒன்றும் அல்லாத மீதி எந்த சுபீட்சமும் தமிழ் மக்களைப் பொறுத்த மட்டில் அன்னியமானவையே.


இத்தீவில் வன விலங்குகளுக்கேனும் ஓர் வரையறுக்கப்பட்ட பிரதேசம் உண்டு. ஆனால் தமிழன் தமிழனாக வாழ்வதற்கு பாதுகாக்கப்பட்ட வரையறை உள்ள எதுவும் உங்களால் இதுவரை வழங்கப்படவில்லை. நீங்களாகவே வழங்கப் போவதுமில்லை. இந்நிலைக்கு நாங்கள் வந்து பன்னிரண்டு வருடங்களுக்கு மேலாகின்றன.


விசாரணையின் நடுவே பிரதி சட்டத்தரணி ஜெனரல் அவர்கள் திரு யோகச்சந்திரன் என்ற குட்டிமணியை பார்த்து கேட்டார். “இந்நீதிமன்றத்தை உமக்குக் கிடைத்த மேடையாகப் பாவிக்கும் நோக்கமா?” என்று. எமக்கு எதற்கு மேடை? அப்படி ஒன்றை உருவாக்கித் தரும்படி நாமாக யாரையும் கேட்கவும் இல்லையே. மாறாக நீங்களே வலிந்து கொண்டு வந்து எம்மை இங்கு நிறுத்தியிருப்பதும் அல்லாமல் எம்மீது அபாண்டங்களையும் சுமத்தினீர்கள். எம்மீது பொய்களை புனைந்து சொன்னதும் அல்லாது எம்மையும் பொய்யராக்க எத்தனித்த போது சில உண்மைகளை இங்கு நாம் பேசினோமே அல்லாமல் நாம் மேடை நாடகம் எதுவும் ஆடவில்லை.


உண்மைக்கு மேடையோ அன்றி வெளிச்சமோ போட்டுக்காட்ட வேண்டியதில்லை. அது மிகவும் மகத்தானது. அது வெளிவருவதை எந்த சக்தியாலும் நிரந்தரமாய் தடுத்துவிட முடியாது.


எது பயங்கரவாதம் ?


நாம் பயங்கரவாதிகளும் அல்லர். அதன் எந்த உருவையும் ஆதரிப்போரும் அல்லர். மாறாக அதை நாம் கண்டித்துள்ளோம் ஆனாலும் பயங்கரவாதம் பயங்கரவாதம் என ஓலமிடும் பெருந்தகையாளர் கட்சிக்கு ஒன்று சொல்லிக் கொள்வேன். உங்களினால் கிளப்பி விடப்பட்ட இனத்துவேச தீயினாலும் ஆயுதக் காடையர்களினாலும் நூற்றுக்கணக்கான தமிழர் உயிரிழந்த போதிலும், தமிழ் பெண்கள் கற்பு அவர்கள் குடும்மப்தினர் முன்னிலையிலேயே பறிக்கப்பட்ட போதும் அவர்களின் நூற்றுக்கணக்கான கோடி ரூபாய் சொத்துக்கள் சூறையாடப்பட்ட போதும் அவை உங்கட்கு பயங்கரவாதம் எனத் தோன்றவில்லையா? இல்லை. அதற்கு மேற்பட்ட சொற்கள், அதற்கு ஏதேனும் உண்டா என இன்னமும் அகராதியில் தேடிக் கொண்டிருக்கிறீர்களா?


மாறாக, தமிழீழத்தில் ஒருசில பொலிசாரின் உயிர்கள் பறிக்கப்பட்டதும், வங்கி உடமைகள் கொள்ளை போனதுமே தானா உங்களுக்கு பயங்கரவாதமெனத் தோன்றுகிறது. அப்படியாயின் சிறீலங்காவின் பொலிசார் மட்டுமே உங்கள் பார்வையில் அப்பாவிகளாய் தோற்றம் தருகின்றார்களா? பச்சைக் கொலையாக 1977ம் ஆண்டில் மட்டும் உயிர் இழந்தவர்களே 400க்கும் மேற்பட்ட தமிழர்கள். அவர்களின் குருதி பாய்ந்து ஓடியதால் இத்தீவின் மேல் கவிழ்ந்த வானமே செக்கல் மயமானது. அவை எல்லாம் உங்களுக்கு பயங்கரவாதம் என்று தோன்றவில்லையா? தமிழ் மக்களைக் கொலை செய்தவர்கள் மட்டுமே அப்பாவிகளாகவும், குற்றம் செய்யாதவர்களாகவும் உங்களுடைய கண்களுக்குத் தோற்றம் தருகின்றார்களா? தமிழ் மக்களின் உயிர் உடமை என்று வரும்போது உங்கள் சிந்தனையின் மெல்லிய உணர்வுகள் அறவே மரத்து விடுகின்றனவா? அல்லது அப்படியான உணர்வு உங்கள் வாழ்வில் புரியாத ஒரு மொழியா?


சிங்கள மக்களுக்கு ஒரு கேள்வி


நாம் வன்முறைமீது காதல் கொண்டவர்களோ அன்றி அது மாதிரியான நோய்களால் பாதிப்புற்ற மனநோயாளிகளோ அல்லர். மாறாக விடுதலையை முன்வைத்துப் போராடும் ஓர் ஸ்தாபனத்தில் அங்கம் வகிக்கும் நேர்மையான போராளிகளே நாங்கள்.</strong>


சிங்கள மக்களுக்கு ஒன்று சொல்லிக் கொள்வேன். எமது பூமியில் மட்டுமல்லாது உங்கள் நாட்டின் பல பாகங்களிலும் மிக அண்மைக்காலம் வரை தமிழ் மக்கள் மீது பல தடவைகள் உங்கள் நாட்டு அதிகார அமைப்பினால் கட்டவிழ்த்து விடப்பட்ட பயங்கரவாதத்தை சரி என நீங்கள் ஏற்றுக் கொள்கின்றீர்களா? அன்றியும் இவை மட்டுமல்லாது, நம்மை நாம் அல்லாதவராக்கும் முயற்சியிலும் பல வழிகளிலும் ஈடுபட்டு வரும் உங்கள் அரசின் நாகரீகமற்ற நடவடிக்கைகளின் பாதிப்பில் இருந்து எம்மக்களை மீட்க நாம் முன்னின்றமையைத்தான் தவறு என்று சொல்வீர்களா?


அப்படியான உயர்ந்த லட்சியத்தை வைத்துப் போராடிய எம்மீது பயங்கரவாதத் திரையைப் போர்த்தி உங்கள் நாட்டுச் சட்டங்களிலும் பயங்கரவாதத்தைப் புகுத்தி புதுப் பெருமையைத் தேடிக்கொண்ட உங்கள் அதிகார அமைப்பு விசாரணை என்னும் பெயரில் எம்மீது நடத்தும் கண்துடைப்புகளையும் சரி என்று ஏற்றுக் கொள்கின்றீர்களா? அல்லது பாதிக்கப்படுபவன் தமிழன்தானே என்ற பொறுப்பற்ற உணர்வா? அப்படியாயின் தற்போதைக்கு உங்கள்மீது எம்மால் அனுதாபம் கொள்ள மட்டுமே முடியும்.


<strong>நாம் விடுதலை பெறுவது நிதர்சனமான உண்மை. அதன் பின்னர் உங்கள் நாட்டுச் சட்டப் புத்தகங்களில் நிரந்தர இடம் பெற்றுவிட்ட எச்சட்டங்களும் எம்மை அணுகா. அப்படியாயின் இச்சட்டங்களையும் பயங்கரவாதத்தையும் எதிர்காலத்தில் நீங்களே சுவீகாரம் எடுப்பீர்களா என்ற கையறு நிலையை இப்போதே எய்தி விட்டீர்களா?</strong>


அநீதிக்கு அங்கீகாரம் ?


அன்றி எமக்கு இழைக்கப்படும் அநீதியை நிறுத்தி எமது இறைமையை அங்கீகரிக்கும்படியும் அதன்முதல் கட்டமாய்- பயங்கரவாதத்தை முற்றாக ஒழிக்கும் ஓர் அம்சமாய்- அதன் மொத்த உரித்தாளரான சிறீலங்காவின் ஆயுதப்படைகளை எம்பூமியில் இருந்து மீளப்பெறும்படியும் உங்கள் அரசை வற்புறுத்துவதன் மூலம் உங்கள் மனோவிசாலத்தை உலகிற்கு உணர்த்தப் போகின்றீர்களா? தீர்மானிக்கும் பொறுப்பை உங்களிடமே விடுகின்றோம்.


நாடு வேறானாலும் கூட ஒரே தீவின் பிரஜைகள் என்ற முறையில் உங்கள் புரிந்துணர்வை பெறவேண்டும் என்ற நல் நோக்குடனேயே இவ்வழக்கின் விசாரணைக்கு சமூகமளித்தது மட்டுமல்லாது, இன்று எமது நிலையையும் உங்கட்கு தெளிவாய்க் காட்டினோம். இதனால் ஏற்படும் புரிந்துணர்வின் மூலம் எதிர்காலத்தில் எம்பொருட்டு நீங்கள் குரல் கொடுப்பீர்களேயாயின், மிக்க மனநிறைவை எய்தியவர்களாவோம்.


இல்லாவிடினும்கூட, தற்போதைய சமூக, பொருளாதார நடவடிக்கைகளே தொடர்ந்து, அதன் சுமை தாங்காது என்று உணர்ந்து, அதன் தளைகளை உடைத்து உங்களை விடுவிக்க நீங்கள் நடத்தும் போராட்டத்திற்கு நாம் மிக உறுதுணையாக இருப்போம் என்பதை மனப்பூர்வமாய் உங்கட்கு தெரிவிக்கின்றோம்.


தமிழ் ஈழம் அமைப்பது ஒன்றுதான் எமது முற்றான பணி என நாம் சொல்லிவிட மாட்டோம். ஈழத் தமிழர், தமிழராய் தொடர்ந்து வாழ வேண்டுமாயின் தமிழ் ஈழம் அமைப்பது ஒன்றுதான் நம்முன் உள்ள ஒரே வழி என்பதனை சிறீலங்கா அரசு பல வழிகளிலும் எம்மை உந்தியதன் மூலமே அவ்வழியில் மிக முனைப்பாய் உள்ளோம்.


எமது நோக்கு மிக விசாலமானது. ஆபிரிக்கக் கண்டம் என்றால் என்ன, லத்தீன் அமெரிக்க நாடு என்றால் என்ன எங்கெங்கு அடக்கி ஒடுக்கப்பட்ட மக்கள் வாழ்கிறார்களோ அங்கெல்லாம் விடுதலைக்காகப் போராடும் நோக்கத்தையும் உள்ளடக்கியது. அப்படி இருக்கையில் எமது சக தேசத்தவரான மக்களின் குறிப்பாக சிங்கள மக்களின் நலன் அதற்குள் எப்படி அடங்காது போகும்.


கூட்டுச் சதி


இரு அயல்தேசங்கள் ஒற்றுமையாக இருக்கக் கூடாது என்ற நிர்ப்பந்தம் இல்லை. மாறுபட்ட கொள்கை உடைய எத்தனையோ நாடுகள் பொருளாதாரம், பாதுகாப்பு என்ற விடயங்களுக்காக சில பொதுக் கோட்பாடுகளுக்கு அமைய ஒரு அமைப்பை உருவாக்கி செயல்பட்டு வரவில்லையா? அதற்காக அந்த நாடுகள் தமது இறைமையை விட்டுக்கொடுத்து விட்டன என நாம் சொல்ல முடியுமா? அப்படி இருக்கையில் எம்நோக்கு இத்தீவின் நன்மையை மட்டும் கொண்டதல்ல இவ்வுலகின் வல்லாதிக்கம் கொண்ட சில சக்திகள், தெற்காசியப் பிராந்தியத்தில், குறிப்பாய் மூன்றாம் மண்டல நாடுகளை பொருளாதார ரீதியில் தலையெடுக்க விடாது செய்துவரும் கூட்டுச்சதியை முறியடிக்கும் விதத்தில், இந்த உப கண்டத்தின் தன்னாதிக்கமுள்ள முற்போக்குக் குடியரசுகள், இவ்வுபகண்ட நன்மை கருதி அதற்கு ஒரு பொது அமைப்பையோ அல்லது எந்தக் குடியரசினதும் தன்னாதிக்கத்திற்கு பங்கம் வரா வகையில் பல குடியரசுகள் கொண்ட ஒரு ஒன்றியத்தை உருவாக்கும் பட்சத்தில் உபகண்ட நன்மை கருதி, தமிழ் ஈழம் நிச்சயமாக தன் பங்களிப்பை வழங்கும்.


இறுதியாக ஒன்று சொல்லிக்கொள்ள விரும்புகின்றேன். சிறீலங்கா அரசின் எந்த அமைப்பிலும் இருந்து நாம் நீதியை எதிர்பார்க்கவில்லை. இம்மன்றமும் அதற்கு விதிவிலக்கல்ல. எமக்குத் தெரியும் உங்களது சங்கடமான நிலைமை. சுயேச்சையான நிர்வாகம் அருகிவரும் உங்கள் அரசியல் அமைப்பில் -நீதி நிர்வாகத்தில்- பணிபுரிபவர்கள் அரசைத் திருப்தி பண்ணியே ஆக வேண்டும் என்ற நிர்ப்பந்த நிலை ஏற்பட்டிருப்புது இயல்பே


அதையேதான் இம்மன்றமும் இவ்வழக்கின் ஆரம்பத்திலிருந்து எம்மீது நடந்துவரும் முறைகளின் மூலமும் நிரூபித்துள்ளது. அதேபோல் சிறீலங்காவின் சட்டமா அதிபர் திணைக்களத்தின் யோக்கியதாம்சம் தமிழ் மக்கள் பால் எப்பாற்பட்டது என்பதும் தமிழ் மக்கள் நன்கறிந்த விடயம்.


சீருடை அணிந்த கொலைஞர்கள்


1967ம் ஆண்டில் தமிழ் ஈழத்தின் வல்வை நகரில் திரு சிவஞானசுந்தரத்திலிருந்து 1982ம் ஆண்டில் தமிழ் ஈழத்தின அச்சுவேலியில் நவரெத்தினம் என்பவர் வரை சிறீலங்காவின் பொலிஸ்- ஆயுதப் படையினர் சுட்டுக் கொன்ற விடயங்கள் கொலை என உங்கள் நீதிமன்றங்களே ஊர்ஜிதம் செய்த பின்னர் கூடமேல் நடவடிக்கை எடுக்கவிடாது தடுத்ததன் மூலம் சீருடை தரித்த கொலைகாரர்களை எந்தவித பயமுமின்றி எமது பூமியில் நாமும் நடமாட அனுமதி அளிப்பது இங்கு நீதியின் பெயரில் குரல் எழுப்பும் அடிப்படையிலா நடக்கிறது?


இந்நிலையில் தமிழ் இன விடுதலை இயக்கங்களை நசித்தே ஆவேன் என கங்கணம் கட்டிக் கொண்டிருக்கும் ஓர் அரசின் மன்றத்தில் இனியும் மினக்கெடுவதற்கு ஏதுமில்லை. எமது இயக்கத்தின்மீது இம்மன்றத்தில் நடத்தி முடிக்கப்படவிருக்கும் இரண்டாவது வழக்கு இது. இனி எத்தனை வழக்குகள் எம்மீது உங்களால் சோடிக்கப்பட்ட போதும் நாமும் விசாரணையில் பங்கெடுத்துக் கொண்டது எனும் நிலை இவ்வழக்குடன் பூர்த்தியாகின்றது. உங்களது நோக்கம் எம்மைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்பதே. அதை இனி எமது எந்தவித இடையூறும் இல்லாது விருப்பம்போல் மிகச் சுலபமாய்ச் செய்யுங்கள். தற்போதைக்கு உங்களுக்கு உங்களது நோக்கம் எம்மைத் தண்டிக்க வேண்டும் என்பதே. அதை இனி எமது எந்தவித இடையூறும் இல்லாது விருப்பம்போல் மிகச் சுலபமாய்ச் செய்யுங்கள். தற்போதைக்கு உங்களுக்கு நாம் செய்யும் உதவி இதுவே.


தற்போதைக்கு இவ்வழக்கின் மூலம் உண்மைநிலையை உலகிற்கும் குறிப்பாய் இத்தீவின் மக்கள் யாவர்க்கும் உணர்த்திவிட்ட மகிழ்வே எமக்கு மேலோங்கி உள்ளது. மக்களின் மனத்தீர்ப்பே எமக்கு முக்கியமானது. அவர்கள் தீர்ப்பு நிச்சயமாய் எமக்கே சாதகமாய் அமையும் என்ற நிறைவை எய்தியுள்ளோம். இனி எம்மீது எத்தனை வழக்குகள்தான் சோடிக்கப் பட்டாலும், எத்தனை அவதூறுகள் வாரி இறைக்கப் பட்டாலும் எமக்கு அதுபற்றிக் கவலை இல்லை. உங்களது அந்த நடவடிக்கைகள் மூலம் வெற்றிபெறப் போவதும் நாமே. உங்கள் தீர்ப்பின் பாதிப்புகள் எம்வரை அந்நியமானவையே.


எனவே நாம் நமது கடமையை முடிந்தவரை செய்த மனநிறைவுடன் எதிர்காலத்தை சிறையில் களிக்கவோ வேண்டுமாயின் மரணத்தை தழுவவோ நாம் தயங்கவில்லை.


ஓர் இனத்தின் விடுதலை வரலாற்றில் இவை எல்லாம் மிகச் சர்வ சாதாரணமான சம்பவங்களே! இதை நாம் தெரிந்தே ஈடுபட்டோம். எமக்கு ஏமாற்றம் என்பது எதுவுமே இல்லை. எதை எய்கின்றோமோ அதுவேதான் நம்மிடம் திரும்பி வரும். எதை விதைக்கின்றோமோ அதையேதான் அறுவடை செய்ய வேண்டும் என்பதில் அசையாத நம்பிக்கை கொண்டவன் நான். நாம் விதைத்தவை விஷ விதைகளுமல்ல. எய்தவை நச்சுப் பாணங்களுமல்ல. அதனால்தான் இந்த நிமிடத்திலும் நான் மிகத்தெளிவாக மனநிறைவுடன் நிற்கின்றேன்.


வாழ்க தமிழ்! வளர்க தமிழ்!


அகன்று போகட்டும் வறுமையும்


அணுவாயுதப் பயமுறுத்தலும்!


ஒழிக பசியும் பிணியும்!


ஓங்கட்டும் மனித நேயம்!


——————————–


தனது மக்களுக்காக போராடிய தோழர் குட்டிமணி அவர்களுக்கு 13.08.1982 அன்று தூக்கு தண்டனை விதிக்கப்பட்ட போது அவர் கூறிய இறுதி வார்த்தைகள்


“எமது பாரம்பரிய பிரதேசங்களிலிருந்து சிறீலங்கா இராணுவம் உடனடியாக வெளியேற வேண்டும். இல்லையேல் தமிழீழ விடுதலை இயக்கத்தினராகிய நாம் அவர்களை பலாத்காரமாக வெளியேற்றுவோம்”


நான் மட்டுமல்ல என்னைப் போன்ற பல தமிழ் இளைஞர்கள் இந்த நீதிமன்றங்களுக்கு முன்னால் கொண்டு வரப்பட இருக்கிறார்கள். அந்த அப்பாவி தமிழ் இளைஞர்களுக்கும் பயங்கரவாதிகள் என பட்டம் சூட்டப்பட்டு இந்த அரசின் நீதி மன்றங்களினால் மரண தண்டனை விதிக்கப்படும். நீதிபதி எனக்கு அளித்த தீர்ப்பின் மூலம் தமிழ் ஈழ விடுதலைப் போராட்டத்திற்கு ஒரு உத்வேகத்தையும் உற்சாகத்தையும் ஏற்படுத்தியுள்ளார்.


என்னை தூக்கிலிடுவதன் மூலம் பல்லாயிரக்கணக்கான குட்டிமணிகள் உருவாகுவார்கள். அவர்கள் தமிழ் ஈழத்தின் இறைமையை மீட்டு எடுக்கப்படக்கூடிய தீரம் மிக்க வீரர்களாக இருப்பார்கள்.என் தமிழ் மண்ணில் தமிழீழத்தில் என்னை தூக்கிலிடுங்கள் என்கண்களை பார்வையற்ற ஒரு தமிழ் மகன் ஒருவருக்கு வழங்குங்கள் அதன் மூலம் மிகவிரைவில் மலரப்போகும் தமிழீழத்தை கண்டுகளிப்பேன். எனது உடலின் ஏனைய பயன்படக்கூடிய உறுப்புக்களை அவை தேவைப்படுவோர்க்கு வழங்குங்கள். என் உடலை யாழ் பல்கலைக்கழகத்தின் மருத்துவ பீடத்துக்கு வழங்குங்கள்.


இப்போது எனக்குள்ள கவலை எல்லாம் ஒன்றே ஒன்று தான் எனது மக்களுக்காக எனது இனத்திற்காக அளிப்பதற்க்கு என்னிடம் ஒரே ஒரு உயிர் மட்டுமே உண்டு.


வாழ்க தமிழ்! வளர்க தமிழீழம்!.


————————————


தனது மக்களுக்காக போராடிய தோழர் ஜெகன் அவர்களுக்கு 13.08.1982 அன்று தூக்கு தண்ணடனை விதிக்கப்பட்ட போது அவர் கூறிய இறுதி வார்த்தைகள்


என்னைத்தான் தூக்கிலிட முடியும், மலரப்போகும் தமிழீழத்தை தூக்கிலிட முடியாது. சுதந்திரம் எமது பிறப்புரிமை. அது எனக்கு இம்மியளவும் கிடைக்கவில்லை. இந்த மரண தண்டனை தமிழ் ஈழத்திற்கான போராட்டத்தை வலிவு படுத்தும் உரமாகவே இருக்கும்.


நான் தூக்கில் தொங்குவதற்கு தயார். இந்த தூக்கு தண்டனையை மகிழ்சியுடன் ஏற்றுக் கொள்கிறேன். எனது கண்களை பார்வையற்ற தமிழ் மகனுக்கு பார்வையை பெற்றுக் கொடுப்பதற்காக ஒப்படையுங்கள். இப்போது தமிழ் ஈழத்திற்கென என்னால் செய்யக்கூடியது என் உயிரைக் கொடுப்பது மாத்திரமே. எவரது கருணையும் எமக்கு தேவையில்லை. என்னை எனது தமிழ்ஈழத்தில் தூக்கிலிடுங்கள். எனது உடலை யாழ்பல்கலைக்கழக மருத்துவ பீடத்திற்கு அனுப்புங்கள்.


வாழ்க தமிழ்! வளர்க தமிழ் ஈழம்!.


—————————————


தமிழர் விடுதலைப் போராளிகளுக்கு எதிராக சிறீலங்கா அரசினால் கொண்டுவரப்பட்ட வழக்கில் வரலாற்று முக்கியத்துவம் மிக்க வாதத்தினை நடாத்திய வழக்கறிஞர் திரு சத்தியேந்திரா தனது தொகுப்பு ஒன்றினையும் நீதிமன்னறில் வழங்கியிருந்தார், அந்த தொகுப்பின் ஒரு பகுதி இங்கே விடுதலைப் பிரகடனத்துடன் தரப்பட்டுள்ளது.


ஒரு கொள்கை பலம்பெற்று வருகின்றது அக்கொள்கைக்கு ஆதரவானவர்கள் பெருகுகின்றார்கள், தொண்டர்கள் திரளுகின்றார்கள், தாம் ஏற்றுக்கொண்ட கொள்கையை செயல்படுத்த முனையும்போது, அதனை எதிரப்பவர்களுடன் மோதல் ஏற்படுகின்றது. இதனால் தியாகிகள் உருவாக்கப் படுகின்றார்கள். இவர்கள் செய்யும் தியாகம் அவர்கள் ஏற்றுக்கொண்ட கொள்கைக்கு உரமாக அமைகின்றது தீவிரவாதிகளின் கொள்கை வெற்றி பெறும்வரை அந்நாட்டிக்கோ, அந்நாட்டை ஆளும் அரசுக்கோ, சமாதானமோ ஆறுதலோ ஏற்படமாட்டாது. இதுதான் வரலாறு கூறும் பாடம் இதைப்படிக்க மறுப்பவர்கள் அதை அனுபவித்து பார்த்துக் கொள்ளட்டும்.


இவ்வழக்கின் ஆரம்பத்திலேயே சாட்சிக் கூண்டில் ஏறிய எதிரிகள் தாம் தமிழர்கள் என்பதையும் தமிழ் இனசமுதாயத்தின் விடுதலைக்காக தமது உயிரை அர்ப்பணிக்க துணிந்தவர்கள் என்றும் கூறியுள்ளனர். “சுதந்திரம் கோரும் மக்களை அரசின் மிருக பலத்தினால் அடக்கிவிட முடியாது எத்தனை ஆயுதம் தாங்கிய பொலீசாரையும் ஆயுதப் படையினரையும் குவித்தாலும், எத்தனை துப்பாக்கிகளை வைத்திருந்தாலும், விடுதலை வேட்கையை நசுக்கிவிடவோ ஒடுக்கிவிடவோ முடியாது விடுதலைப் போராளிகளை எதிர்த்து போராடும் வீரர்களையும், துவக்குகளையும், சிறைக்கூடங்களையும் விட விடுதலை வேட்கையும், விடுதலை அபிலாசைகளும் பலம்மிக்கவை என்ற கருத்தை அரவிந்தகோஷ் வெளியிட்டிருக்கிறார்.


நான் இறுதியாக ஒரே ஒரு விடயத்தை மட்டும் கூற விரும்புகிறேன் இந்த நீதிமன்ற பதிவேட்டில் பதியப்படுவதற்காக தமிழீழ விடுதலை இயக்கத்தை சேர்ந்த எனது கட்சிக்காரர்களின் சார்பில் நான் வெளிப்படையாக கூறுவது இதுதான்.


தமது மக்களின் மீட்சிக்காக எந்த மனிதனும் அர்ப்பணிக்க வேண்டிய மிக உன்னதமான பொருளான தமது உயிரையே அர்ப்பணிக்க தயாராக என்னுடைய மக்களிடையே இருந்து முன்வந்திருக்கும் என்னுடைய கட்சிக்காரர்களின் முன்னால் என்னை நான் மிகவும் சிறியவனாக அற்ப மனிதனாகவே கருதிக்கொள்கிறேன்.


மூலப்பிரதி: தமிழீழ விடுதலை இயக்கத்தின் பிரச்சாரப் பிரிவினரால் லண்டனில் வெளியிடப்பெற்ற “தமிழ்ஈழ தேசபிதா தங்கத்துரை அவர்களால் வெளியிடப் பெற்ற வரலாற்று சிறப்பு மிக்க விடுதலைப் பிரகடனம்” என்ற பிரசுரத்திலிருந்து பெறப்பட்டது.


வெளியீடு: பிரச்சார வெளியீட்டுப் பிரிவு -தமிழீழ விடுதலை இயக்கம்(TELO)


MALARCHI: 143, Wakefield Street, EastHam, London, E6.


மூலப்பிரதி உதவி சாள்ஸ்(TELO) நன்றி.


மீள்தயாரிப்பு: குமாரி – தேசம்நெற்.

வட்டுக்கோட்டை தீர்மானம் (1976)

August 14, 2009

வட்டுக்கோட்டை தீர்மானம் (1976):

1976 மே 14ஆந் தேதியன்று வட்டுக்கோட்டையில் நடைபெற்ற தமிழா; ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் முதலாவது தேசிய மாநாட்டில் ஏகமனதாகக் கைக்கொள்ளப்பட்ட தீர்மானம்

தவிசாளர் எஸ்.ஜே.வி.செல்வநாயகம்>கியுசி.பாஉ(காங்கேசன் துறை) 1976 மே14 ஆந் தேதியன்று(வட்டுக்கோட்டைத் தொகுதியிலுள்ள) பண்ணாகத்தில் கூடுகின்ற தமிழா; ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் முதலாவது தேசிய மாநாடு>இலங்கைத் தமிழர்கள் தங்களின் தொன்மைவாய்ந்த மொழியினாலும் மதங்களினாலும் வேறான கலாசாரம்> பாரம்பரியம் ஆகியவற்றினாலும் ஐரோப்பிய படையெடுப்பாளர்களின் ஆயுதப் பலத்தினால் அவர்கள் வெற்றி கொள்ளப்படும்வரை பல நுhற்றாண்டுகளாக ஒரு குறிப்பிட்ட பிரதேசத்தில் தனிவேறான அரசாகச் சுதந்திரமாக இயங்கிய வரலாற்றின் காரணமாகவும் எல்லாவற்றுக்கும் மேலாக தமது சொந்தப் பிரதேசத்தில் தம்மைத்தாமே ஆண்டுகொண்டு தனித்துவமாகத் தொடர்ந்திருக்கும் விருப்பம் காரணமாகவும் சிங்களவர்களிலிருந்து வேறுபட்ட தனித் தேசிய இனமாகவுள்ளரென> இத்தால் பிரகடனப்படுத்துகின்றது. மேலும் 1972இன் குடியரசு அரசியலமைப்பு தமிழ் மக்களைப் புதிய காலனித்துவ எசமானர்களான சிங்களவர்களால் ஆளப்படும் ஓர் அடிமைத் தேசிய இனமாக ஆக்கியுள்ளதென்றும் தமிழ்தேசிய இனத்தில் ஆட்சிப் பிரதேசம்> மொழி> பிரசாவுரிமை> பொருளாதார வாழ்க்கை> தொழில் மற்றும் கல்வி வாய்ப்புக்கள் ஆகியவற்றை இழக்கச் செய்வதற்கு சிங்களவர்கள் தாம் முறைகேடாகப் பறித்துக்கொண்ட அதிகாரத்தைப் பயன்படுத்துகின்றனரென்றும் அதன் ழூலம் தமிழ் மக்களின் தேசியத்துக்கான இயற்பண்புகள் யாவும் அழிக்கப்படுகின்றனவென்றும் இம்மாநாடு உலகுக்கு அறிவிக்கின்றது.

மேலும் தமிழ் ஈழம் என்ற தனிவேறான அரசொன்றைத் தாபிப்பதற்கான அதன் ஈடுபாட்டுக் கடப்பாடு தொடர்பில்> வடக்கு மற்றும் கிழக்குப் பிரதேசங்களுக்கு வெளியே வாழ்கின்றவர்களும் வேலை செய்கின்றவர்களுமான பெரும்பான்மையான பெருந்தோட்டத் தொழிலாளர்களின் ஒரு தொழிற்சங்கமான இலங்கைத் தொழிலாளர் காங்கிரஸ் வெளிப்படுத்திய அதன் ஒவ்வாமைகளைக் கருத்தில் கொள்கின்ற அதேவேளையில்>

ஓவ்வொரு தேசிய இனத்தினதும் உள்ளியல்பான சுயநிர்ணய உரிமையின் அடிப்படையில் சுதந்திரமான> இறைமை பொருந்திய> சமயச்சார்பற்ற> சமதா;மத் தமிழீழ அரசை மீட்டளித்தலும் மீள உருவாக்குதலும் இந்நாட்டில் தமி;ழ்த்தேசிய இனம் உளதாயிருத்தலைப் பாதுகாக்கும் பொருட்டுத் தவிர்க்க முடியாததாகியுள்ளதென இம்மாநாடு தீர்மானிக்கின்றது.

இம்மாநாடு மேலும் பிரகடனப்படுத்துவதாவது-

(அ). தமிழ் ஈழ அரசு வடக்கு மற்றும் கிழக்கு மாகாணங்களிலுள்ள மக்களை கொண்டதாக இருக்கவேண்டுமென்பதுடன் இலங்கையின் எந்தப் பகுதியிலும் வசிக்கின்ற தமிழ் பேசுகின்ற மக்களுக்கும் தமிழ்ஈழத்தின் பிரசாவுரிமையை விரும்பித் தொpகின்ற உலகின் எப்பகுதியிலும் வசிக்கின்ற ஈழ வம்சாவழித் தமிழா;களுக்கும் முழுமையான> சமமான பிரசாவுரிமைகளை

உறுதிப்படுத்தவும் வேண்டும். தமிழ்ஈழத்தின் ஏதேனும் சமயத்தைச் சோ;ந்த அல்லது ஆட்சிப் பிரதேசத்தைச் சோ;ந்த சமூகமொன்று வேறு ஏதேனும் பிரிவினரின் மேலாதிக்கத்துக்குட்படாதிருத்தலை உறுதிப்படுத்தும்பொருட்டு தமிழ்ஈழத்தின் அரசியலமைப்பு சனநாயகப் பன்முகப்படுத்தற் கோட்பாட்டை அடிப்படையாகக் கொண்டிருக்கவேண்டும்.

(ஆ). தமிழ்ஈழ அரசில் சாதி ஒழிக்கப்படவேண்டுமென்பதுடன்> பிறப்பின் அடிப்படையில் பின்பற்றப்படும் பெருங்கேடான பழக்கமான தீண்டாமை அல்லது ஏற்றத்தாழ்வு முற்றாக ஒழித்துக் கட்டப்படவும் எவ்வகையிலேனும் அதனைக் கடைபிடித்தல் சட்டத்தால் தண்டிக்கப்படவும் வேண்டும்.

(இ). தமிழ்ஈழம் அவ்வரசிலுள்ள மக்கள் சார்ந்திருக்ககூடிய எல்லாச் சமயங்களுக்கும் சமமான பாதுகாப்பும் உதவியும் வழங்குகின்ற சமயச் சார்பற்ற ஓர் அரசாக இருக்கவேண்டும்.

(ஈ). தமிழ் அரச மொழியாக இருக்கவேண்டும். எனினும் தமிழ் ஈழத்தில் சிங்களம் பேசுகின்ற சிறுபான்மைகள் அவர்களின் மொழியில் கல்வியையும் அலுவல்களையும் தொடர்வதற்கான உரிமைகள் சிங்கள அரசிலுள்ள தமிழ்பேசும் சிறுபான்மைகள் பாதுகாக்கப்படும் சாp எதிரீடான அடிப்படையில் பாதுகாக்கப்படவேண்டும்.

(உ). தமிழ் ஈழத்தில் மனிதனால் மனிதன் சுரண்டப்படுதல் தடை செய்யப்படும்> உழைப்பின் மகத்துவம் பாதுகாக்கப்படும். சட்டத்தினால் அனுமதிக்கப்படும் எல்லைகளுக்குள் தனியார் துறையின் இருப்புக்கு அனுமதி வழக்கப்படுகின்ற அதேவேளையில்> பண்டங்களின் உற்பத்தி

மற்றும் விநியோகம் என்பன அரச உரிமையின் கீழ் அல்லது அரச கட்டுப்பாட்டுடன் மேற்கொள்ளப்படும் பொருளாதார அபிவிருத்தி சோசலிசத் திட்டமொன்றின் அடிப்படையில் ஏற்படுத்தப்படும். ஒரு தனி நபரின் அல்லுத குடும்பத்தின் செல்வம் தொடர்பில் உச்சவரம்பு விதிக்கப்படும். இவ்வகையில் தமிழ்ஈழம் ஒரு சமதா;ம அரசாக இருக்கவேண்டும்.

தமிழ்த் தேசிய இனத்தின் இறைமையையும் சுதந்திரத்தையும் வென்றெடுப்பதற்கான போராட்டத்துக்கான செயல்திட்டமொன்றை மிதமிஞ்சிய தாமதமின்றி வகுத்தமைத்து அதனைத் தொடங்கவேண்டுமென தமிழா; ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் செயற்குழுவை இம்மாநாடு பணிக்கின்றது.

மேலும் இம்மாநாடு> சுதந்திரத்துக்கான இப்புனிதப் போரில் தம்மை முழுமையாக அர்பணிக்க முன்வரும்படியும் இறைமையுள்ள தமிழ்ஈழ அரசென்ற இலக்கு எட்டப்படும்வரை அஞ்சாது போரிடும் படியும் பொதுவில் தமிழ்த் தேசிய இனத்துக்கும் குறிப்பாகத் தமிழ் இளைஞா;களுக்கும் அறைகூவல் விடுக்கின்றது. (இது 1976 மே 15ஆந் தேதியன்று திரு.செல்வநாயகம்> கியு.சி.>பாஉ அவர்கள் தலைமையில் (வட்டுக்கோட்டைத் தொகுதியிலுள்ள)பண்ணாகத்தில் நடைபெற்ற

தமிழா; ஐக்கிய விடுதலை முன்னணியின் 1வது தேசிய மாநாட்டில் ஏகமனதாகக் கைக்கொள்ளப்பட்ட தீர்மானம். 1977இல் இதனை முன்வைத்துத் தோ;தலுக்குச்சென்ற த.ஐ.வி.மு தமிழ்வாக்காளர்களிடமிருந்து அமோகமான ஆணையைப் பெற்றது. இதுவே ஈழத் தமிழா; சனநாயக முறையில் நடத்தப்பட்ட ஒரு வாக்கெடுப்பில் சுகந்திரமாகத் தமது விருப்பை வெளிப்படுத்தக் கூடுமாயிருந்த இறுதித் தடவையாயிருந்தது.

Vaddukkoaddai Resolution THE RESOLUTION Unanimously adopted at the First National Convention of the TAMIL UNITED LIBERATION FRONT held at Vaddukoddai on May 14, 1976, Chairman S.J.V. Chelvanayakam Q.C., M.P. (K.K.S)

Whereas, throughout the centuries from the dawn of history, the Sinhalese and Tamil nations have divided between themselves the possession ofCeylon, the Sinhalese inhabiting the interior of the country in its Southern and Western parts from the river Walawe to that of Chilaw and the Tamils possessing the Northern and Eastern districts; And, Whereas, the TamilKingdomwas overthrown in war and conquered by the Portuguese in 1619, and from them by the Dutch and the British in turn, independent of the Sinhalese Kingdoms; And,Whereas, the British Colonists, who ruled the territories of the Sinhalese andTamilKingdomsseparately, joined under compulsion the territories of the Sinhalese and theTamilKingdoms for purposes of administrative convenience on the recommendation of the Colebrooke

Commission in 1833; And, Whereas, the Tamil Leaders were in the forefront of the Freedom movement to rid Ceylonofcolonial bondage which ultimately led to the grant of independence toCeylonin 1948; And, Whereas, the foregoing facts of history were completely overlooked, and power over the entire country was transferred to the Sinhalese nation on the basis of a numerical majority, thereby reducing the Tamil nation to the position of subject people; And, Whereas, successive Sinhalese governments since independence have always encouraged and fostered the aggressive nationalism of the Sinhalese people and have used their political power to the detriment of the Tamils by-

1. Depriving one half of the Tamil people of their citizenship and franchise rights thereby reducing Tamil representation in Parliament,

2. Making serious inroads into the territories of the formerTamilKingdomby a system of planned and state-aided Sinhalese colonization and large scale regularization of recently encouraged Sinhalese encroachments, calculated to make the Tamils a minority in their own homeland,

3. Making Sinhala the only official language throughoutCeylonthereby placing the stamp of inferiority on the Tamils and the Tamil Language,

4. Giving the foremost place to Buddhism under the Republican constitution thereby reducing the Hindus, Christians, and Muslims to second class status in this Country,

5. Denying to the Tamils equality of opportunity in the spheres of employment, education, land alienation and economic life in general and starving Tamil areas of large scale industries and development schemes thereby seriously endangering their very existence inCeylon,

6. Systematically cutting them off from the main-stream of Tamil cultures inSouth Indiawhile denying them opportunities of developing their language and culture inCeylon, thereby working inexorably towards the cultural genocide of the Tamils,

7. Permitting and unleashing communal violence and intimidation against the Tamil speaking people as happened in Amparai andColomboin 1956; all over the country in 1958; army reign of terror in the Northern andEasternProvincesin 1961; police violence at the International Tamil Research Conference in 1974 resulting in the death of nine persons in Jaffna; police and communal violence against Tamil speaking Muslims at Puttalam and various other parts ofCeylonin 1976 – all these calculated to instill terror in the minds of the Tamil speaking people, thereby breaking their spirit and the will to resist injustices heaped onthem,

8. By terrorizing, torturing, and imprisoning Tamil youths without trial for long periods on the flimsiest grounds,

9. Capping it all by imposing on the Tamil Nation a constitution drafted, under conditions of emergency without opportunities for free discussion, by a Constituent Assembly elected on the basis of the Soulbury Constitution distorted by the Citizenship laws resulting in weightage in representation to the Sinhalese majority, thereby depriving the Tamils of even the remnantsof safeguards they had under the earlier constitution, And, Whereas, all attempts by the various Tamil political parties to win their rights, by cooperating with the governments, by parliamentary and extra-parliamentary agitations, by entering into pacts and understandings with successive Prime Ministers, in order to achieve the bare minimum of political rights consistent with the self-respect of the Tamil people have proved to be futile; And,

Whereas, the efforts of the All Ceylon Tamil Congress to ensure non-domination of the minorities by the majority by the adoption of a scheme of balanced representation in a Unitary Constitution have failed and even the meagre safeguards provided in article 29 of the Soulbury Constitution against discriminatory legislation have been removed by the Republican Constitution; And,Whereas, the proposals submitted to the Constituent Assembly by the Ilankai Thamil Arasu Kadchi for maintaining the unity of the country while preserving the integrity of the Tamil people by the establishment of an autonomousTamilStatewithin the framework of a Federal RepublicofCeylonwere summarily and totally rejected without even the courtesy of a consideration of its merits; And,

Whereas, the amendments to the basic resolutions, intended to ensure the minimum of safeguards to the Tamil people moved on the basis of the nine point demands formulated at the conference of all Tamil Political parties at Valvettithurai on 7th February 1971 and by individual parties and Tamil members of Parliament including those now in the governmentparty, were rejected in toto by the government and Constituent Assembly; And, Whereas, even amendments to the draft proposals relating to language, religion, and fundamental-rights including one calculated to ensure that at least the provisions of the Tamil Lanaguage (Special Provisions) Regulations of 1956 be included in the Constitution, were defeated, resulting in the boycott of the Constituent Assembly by a large majority of the Tamil members of Parliament; And,

Whereas, the Tamil United Liberation Front, after rejecting the Republican Constitution adopted on the 22nd of May, 1972, presented a six point demand to the Prime Minister and the Government on 25th June, 1972, and gave three months time within which the Government was called upon to take meaningful steps to amend the Constitution so as to meet the aspirations of the Tamil Nation on the basis of the six points, and informed the Government that if it failed to do so the Tamil United Liberation Front would launch a nonviolent direct action against the Government in order to win the freedom and the rights of theTamil Nation on the basis of the right of self-determination; And,

Whereas, this last attempt by the Tamil United Liberation Front to win Constitutional recognition of the rights of the Tamil Nation without jeopardizing the unity of the country was callously ignored by the Prime Minister and the Government; And,

Whereas, the opportunity provided by the Tamil United Liberation leader to vindicate the Government’s contention that their constitution had the backing of the Tamil people, by resigning from his membership of the National State Assembly and creating a by-election was deliberately put off for over two years in utter disregard of the democratic right of the Tamil voters of Kankesanthurai, and, Whereas, in the by-election held on the 6th February 1975, the voters of Kankesanthurai by apreponderant majority not only rejected the Republican Constitution imposed on them by theSinhalese Government, but also gave a mandate to Mr. S.J.V. Chelvanayakam, Q.C. and through him to the Tamil United Liberation Front for the restoration and reconstitution of the Free Sovereign, Secular,SocialistStateof TAMIL EELAM.

The first National Convention of the Tamil United Liberation Front meeting at Pannakam (Vaddukoddai Constituency) on the 14th day of May, 1976, hereby declares that the Tamils of Ceylonby virtue of their great language, their religions, their separate culture and heritage, their history of independent existence as a separate state over a distinct territory for severalcenturies till they were conquered by the armed might of the European invaders and above all by their will to exist as a separate entity ruling themselves in their own territory, are a nation distinct and apart from Sinhalese and this Convention announces to the world that the Republican Constitution of 1972 has made the Tamils a slave nation ruled by the new colonial masters, the Sinhalese ,who are using the power they have wrongly usurped to deprive the Tamil Nation of its territory, language citizenship, economic life, opportunities of employment and education, thereby destroying all the attributes of nationhood of the Tamil people.

d, while taking note of the reservations in relation to its commitment to the setting up of a separated state of TAMIL EELAM expressed by the Ceylon Workers Congress as a Trade Unionof the Plantation Workers, the majority of whom live and work outside the Northern and Eastern areas, This convention resolves that restoration and reconstitution of the Free, Sovereign, Secular,Socialist State of TAMIL EELAM, based on the right of self determination inherent to every nation, has become inevitable in order to safeguard the very existence of the Tamil Nation in this Country.

<strong>This Convention further declares –</strong>

. that the State ofTAMIL EELAMshall consist of the people of the Northern and Eastern provinces and shall also ensure full and equal rights of citizenship of the State ofTAMIL EELAM to all Tamil speaking people living in any part ofCeylonand to Tamils of EELAM origin living in any part of the world who may opt for citizenship of TAMIL EELAM.

2. that the constitution of TAMIL EELAM shall be based on the principle of democratic decentralization so as to ensure the non-domination of any religious or territorial community of TAMIL EELAM by any other section.

3. that in the state of Tamil Eelam caste shall be abolished and the observance of the pernicious practice of untouchability or inequality of any type based on birth shall be totally eradicated and its observance in any form punished by law.

4. that TAMIL EELAM shall be a secular state giving equal protection and assistance to all religions to which the people of the state may belong.

5. that Tamil shall be the language of the State, but the rights of Sinhalese speaking minorities in Tamil Eelam to education and transaction of business in their language shall be protected on a reciprocal basis with the Tamil speaking minorities in heSinhalaState.

6. that Tamil Eelam shall be aSocialistStatewherein the exploitation of man by man shall be forbidden, the dignity of labor shall be recognized, the means of production and distribution shall be subject to public ownership and control while permitting private enterprise in these branches within limit prescribed by law, economic development shall be on the basis of socialist planning and there shall be a ceiling on the total wealth that any individual of family may acquire.

This Convention directs the Action Committee of the TAMIL UNITED LIBERATION FRONT to formulate a plan of action and launch without undue delay the struggle for winning the sovereignty and freedom of the Tamil Nation;

And this Convention calls upon the Tamil Nation in general and the Tamil youth in particular to come forward to throw themselves fully into the sacred fight for freedom and to flinch not till the goal of a sovereign state of TAMIL EELAM is reached.

DNA Shows 70,000 Year in March 12, 2010

 

March 12, 2010

A 30-year-old systems administrator from a small village close to Madurai in Tamil Nadu has been identified as one of the direct descendants of the first ever settlers in India, who had migrated from the African coast some 70,000 years ago.

The DNA of Virumandi Andithevar, one of the circa 700 inhabitants of Jothimanickam village, matched the white chromosome marker scientifically labeled “M130″, which is a gene found only among the descendants of the African migrants who had spread across the world tens of thousands of years ago. “This young man and 13 members of his nine-generation clan carried the same marker in their genes. It means that his ancestors in all probability settled in this village several generations ago,” said Prof. Rm Pitchappan, who led a team of scientists tracking the “M130″ DNA.

“M130 is actually present sporadically among the population along the Western Ghats and around Madurai,” said Dr Pitchappan, who heads the School of Biological Sciences at Madurai Kamaraj University. His research was part of the “Genographic Project”, a global initiative launched by National Geographic and a team of reputed scientists for unraveling the mystery of human migration.

“The genetic studies carried out using M130 told us about the first human migration to India. We identified the marker of the first coastal migration in our Madurai samples. The search took us to Virumandi, who belongs to the Piramalai Kallar community, whose DNA matched M130, establishing him as one of the direct descendants of the first migrant from the African coast, who must have come here some 70,000 years ago,” Dr Pitchappan said.

Virumandi is elated with the news. “This is God’s gift to me, to be told that my roots go back to 70,000 years. They used to say that our village of 700 people had spawned from just three ancestors and I had often wondered from where and when they came. Now I have the answer — they came 70,000 years ago from Africa,” Virumandi said.

It took five years to establish the DNA link between Virumandi and the first migrants to the subcontinent. The studies also proved that though the migration to India took place some 70,000 years ago, the first settlement in the South happened about 10,000 years later.

“More than half of the Australian aborigines carry this M130 gene. The marker is also present among some people in Philippines and the tribals of Malaysia,” said Dr Pitchappan.

The Genographic Project will gather all data in collaboration with indigenous and traditional people around the world. The public is invited to join the project by purchasing a Genographic Project public participation kit. The proceeds from the sales go to further field research and the Genographic Legacy Fund, which in turn supports indigenous conservation and revitalization projects. from <a href="http://www.asianage.com/presentation/leftnavigation/news/top-story/madurai-family-traces-its-roots-70,000-yrs-back-.aspx" target="_blank">The Asian Age</a>

<a href="http://zeitlerweb.com/about-2/dna-shows-70000-year-link/" target="_blank">http://zeitlerweb.com/about-2/dna-shows-70000-year-link/</a>

<a href="http://www.thesamnet.co.uk/">www.thesamnet.co.uk</a> (T Sothilingam –sothi@btinternet.com)

&nbsp;

<strong>A 30-year-old systems administrator from a small village close to Madurai in Tamil Nadu has been identified as one of the direct descendants of the first ever settlers in India, who had migrated from the African coast some 70,000 years ago.</strong>

The DNA of Virumandi Andithevar, one of the circa 700 inhabitants of Jothimanickam village, matched the white chromosome marker scientifically labeled “M130″, which is a gene found only among the descendants of the African migrants who had spread across the world tens of thousands of years ago. “This young man and 13 members of his nine-generation clan carried the same marker in their genes. It means that his ancestors in all probability settled in this village several generations ago,” said Prof. Rm Pitchappan, who led a team of scientists tracking the “M130″ DNA.

“M130 is actually present sporadically among the population along the Western Ghats and around Madurai,” said Dr Pitchappan, who heads the School of Biological Sciences at Madurai Kamaraj University. His research was part of the “Genographic Project”, a global initiative launched by National Geographic and a team of reputed scientists for unraveling the mystery of human migration.

“The genetic studies carried out using M130 told us about the first human migration to India. We identified the marker of the first coastal migration in our Madurai samples. The search took us to Virumandi, who belongs to the Piramalai Kallar community, whose DNA matched M130, establishing him as one of the direct descendants of the first migrant from the African coast, who must have come here some 70,000 years ago,” Dr Pitchappan said.

Virumandi is elated with the news. “This is God’s gift to me, to be told that my roots go back to 70,000 years. They used to say that our village of 700 people had spawned from just three ancestors and I had often wondered from where and when they came. Now I have the answer — they came 70,000 years ago from Africa,” Virumandi said.

It took five years to establish the DNA link between Virumandi and the first migrants to the subcontinent. The studies also proved that though the migration to India took place some 70,000 years ago, the first settlement in the South happened about 10,000 years later.

“More than half of the Australian aborigines carry this M130 gene. The marker is also present among some people in Philippines and the tribals of Malaysia,” said Dr Pitchappan.

The Genographic Project will gather all data in collaboration with indigenous and traditional people around the world. The public is invited to join the project by purchasing a Genographic Project public participation kit. The proceeds from the sales go to further field research and the Genographic Legacy Fund, which in turn supports indigenous conservation and revitalization projects. from <a href="http://www.asianage.com/presentation/leftnavigation/news/top-story/madurai-family-traces-its-roots-70,000-yrs-back-.aspx" target="_blank">The Asian Age</a>

<a href="http://zeitlerweb.com/about-2/dna-shows-70000-year-link/" target="_blank">http://zeitlerweb.com/about-2/dna-shows-70000-year-link/</a>

<a href="http://www.thesamnet.co.uk/">www.thesamnet.co.uk</a> (T Sothilingam –tsothilingam@hotmail.co.uk)

குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு செயலாக்க குழுவின் முன்மொழிவுகளும் பொதுக்கூட்டத்தின் உடன்பாடுகளும்

குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு செயலாக்க குழுவின் முன்மொழிவுகளும் பொதுக்கூட்டத்தின் உடன்பாடுகளும்

August 8, 2010 ‘அடுத்த நகர்வை நோக்கிய பன்மைத்துவ அரசியல் கலந்துரையாடல் : என்ற தலைப்பிலான சந்திப்பு ஒன்றை தேசம்நெற் ஏற்பாடு செய்திருந்தது. இச்சந்திப்பில் தமிழ் மக்களுடைய அரசியல் எதிர்காலம் பற்றிய உரையாடலில் குறைந்தபட்ச எல்லை வரையறை செய்யப்பட்டு அது புரிந்துணர்வுடன் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட வேண்டும் எனவும் தெரிவிக்கப்பட்டது. 

அதன் அடிப்படையில் ஓகஸ்ட் 2, 2009ல் மற்றுமொரு சந்திப்பு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டது. ஓகஸ்ட் 2, 2009ல் ‘தமிழ் மக்களுடைய அரசியல் எதிர்காலத்தின் குறைந்தபட்ச வரையறை’என்ற தலைப்பிலான ஐந்து மணி நேரம் வரை நீடித்த இக்கலந்தரையாடலில் பின்வரும் எட்டு விடயங்களில் குறைந்தபட்ச புரிந்தணர்வு ஏற்பட வேண்டும் என உடன்பாடு காணப்பட்டது.

1. முகாம்களில் உள்ள மக்களது மீள்குடியேற்றம்

2. இராணுவ மயமாக்கலை அகற்றுவது

3. மனித உரிமைகளை மேம்படுத்துவது

4. தமிழ் மக்களின் அரசியலை ஜனநாயகப்படுத்துவது

5. வடக்கு – கிழக்கு முஸ்லீம் மக்கள்

6. குடியேற்றம் – வளங்கலும் குடிபரம்பலும்

7. மனிதவள விருத்தி – அபிவிருத்தி

8. அரசியல் தீர்வு

இவ்விடயங்கள் தொடர்பான வரையறைகளை வகுப்பதற்கு செயற்குழு உருவாக்கப்பட்டது. அவர்கள் ஒவ்வொரு விடயத்தையும் தனித் தனியாக 15 சந்திப்புக்களில் ஆராய்ந்து அதன் தொகுப்பாக இவ்வறிக்கையைத் தயாரித்து உள்ளனர். இதனை 8 2010 இல் இடம்பெற்ற பொதுச் சந்திப்பில் – MEMOMORANDUM OF UNDERSTANDING AMONG TAMIL DIASPORA IN LONDON : Victor Cherubim – அங்கு கூடியோர் ஏகமனதாக ஏற்றுக்கொண்டனர். அவர்களின் கையொப்பங்கள் பிடிஎப் அறிக்கையில் இணைக்கப்பட்டு உள்ளது. அறிக்கையின் முழுமை இங்கு பதிவிடப்பட்டு உள்ளது.

இதன் பிரதிகள் தமிழ் அரசியல் கட்சிகளுக்கு அனுப்பி வைக்கப்பட்டு உள்ளது. மேலே குறிப்பிட்ட எட்டு விடயங்கள் தொடர்பான விரிவான கட்டுரைகள் ஒரு நூலாக வெளியிடப்படுவதற்கு ஏற்பாடு செய்யப்பட்டு உள்ளது

புரிந்துணர்வு என்பது ஜனநாயகம் பற்றியது. ஆனால் அது குறைந்த பட்சமாக அமைய வேண்டி இருப்பது அதனுள் ஈடுபடுபவர்களிடையே அடிப்படைக் கருத்து வேறுபாடுகள் உள்ளன என்பதை வெளிப்படுத்துகிறது. சகல மக்களது முன்னேற்றத்தை வேண்டி, கூடியளவு மக்களை ஒரு பொது வேலைத் திட்டத்தில் இணைத்துக் கொள்வதே குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வை ஏற்படுத்த முனைவதின் பிரதான நோக்கமாகும். அவ்வாறான பொது வேலைத் திட்டத்தினை அமைப்பதாயின், அதன் முதற் கட்டமாக குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வின் அடிப்படைக் கொள்கைகள், விளக்கங்கள் என்பவற்றை ஐயங்கள் இல்லாது உருவாக்க வேண்டும்.

குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு என்ற பார்வையில் இலங்கையின் அரசியலில் அதற்கென ஒரு சரித்திரம் உள்ளது. தேசியவாதிகளிடையே இன ரீதியான உடன்பாடு உருவாகி உள்ளதையும், அது சிங்கள மக்களிடையே மொழி – மத உணர்வுகளில் எழும் பேரினவாதமாகவும், தமிழ் மக்களிடையே அதன் எதிர்ப் – பிரதிவாதமான தமிழ்த் தேசியவாதமாக உருவாகி உள்ளது.

இந்த நிலைப்பாடுகளையும் கடந்து, இலங்கைத் தேசியத்திலும், வர்க்க நிலைப்பாடுகளிலும் தளம் கொண்டு இலங்கைவாழ் மக்கள் அனைவரையும் உட்படுத்தும் குறைந்தபட்ச வேலைத் திட்டங்களுக்கான தேடல்கள் எப்போதும் இருந்து வந்துள்ளன. இவை பொதுவாக இடதுசாரி அரசியல் அமைப்புகளால் சமத்துவம் – சமதர்மம் என்ற சித்தாந்த வழிமுறைகளுடன் முன்வைக்கப்பட்டன. ஆனால் இம் முயற்சிகளும் அமைப்புகளும், காலப் போக்கில் சிங்களப் பேரினவாதத்தால் பலவீனப்படுத்தப்பட்டது. இன ரீதியில் எஞ்சியோர் தமிழ் தேசியவாதத்தின் முதன்மைப்படுத்தலை ஏற்றுக்கொள்ள நேரிட்டது.

இதன் பின்னர் எழுபதுகளின் நடுப்பகுதிகளில் இருந்து இதுவரைகாலமும் தமிழீழக் கோரிக்கையும் தமிழீழப் போரும் ஒருமுகப்பட்டது. அதன் ஏகப் பிரதிநிதிகளாக தமிழீழ விடுதலைப் புலிகள் தம்மை பலவந்தமாக நியமித்துக் கொண்டனர். அதற்கான உக்கிரமான நான்கு ஈழப் போர்களையும் அவற்றின் விளைவுகளையும் இலங்கையின் சரித்திரம் குறித்துக் கொண்டுள்ளது.

வைகாசி 2009ல் உலகநாடுகளின் உதவிகளுடன் இப்போரினை இலங்கை அரசு முடிவுக்கு கொண்டு வந்தது. அதனால் ஏற்பட்ட பலத்த அழிவுகளுக்கும் பாதிப்புக்கும் உள்ளாகிய தமிழ் மக்கள் தம்சார்பில் எடுக்கப்பட்ட இன, சமுதாய, அரசியல் நிலைப்பாடுகளை – பொருளாதார உறவுகளை அனுபவரீதியில் மீள் பரிசீலனைக்கு உட்படுத்த வேண்டும்.

குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு என்ற பெயரிலான எந்த முயற்சியும் அரசியல் – சரித்திர ரீதியிலும் ஆய்வு செய்யப்பட்டவையாக இருக்க வேண்டும். பாராளுமன்ற ஜனநாயகமுள்ள இலங்கையில் அரசியற் கட்சிகளே பெரும்பாலும் மக்களின் அபிலாசைகளை பிரதிநிதித்துவம் செய்கின்றன. அதனால் குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வை எட்டுவதற்கு அக்கட்சிகளிடையே இணக்கங்களை ஏற்படுத்துவது அடிப்படையானது. இவ்வாறான முயற்சிகள் தமிழ் கட்சிகளிடையே இடம்பெறுவது வரவேற்கப்பட வேண்டியது அத்துடன் மக்களையும் அவர்களது சமுதாய அமைப்புகளையும் இந்த குறைந்த பட்ச புரிந்துணர்விற்குள் உள்ளடக்க வேண்டியதும் அவசியமானது.

அக்குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு அரசியல் – பொருளாதாரம் மக்கள் – இனங்கள் என்ற உள்நாட்டு மற்றும் சர்வதேச நிலைப்பாடுகளில் இருந்து பெறப்பட வேண்டும். அதற்கு இலங்கை பிரித்தானியாவிடம் இருந்து சாசன அடிப்படையில் காலனித்துவ சுதந்திரம் பெற்றதில் இருந்துள்ள சரித்திரத்தை ஆராய வேண்டும். இலங்கை சுதந்திரம் அடைந்ததன் பின்னான மூன்றில் இரண்டு பகுதி காலம்

1) தமிழ் மக்கள் இன ரீதியிலும்,

2) சிங்கள மக்கள் வர்க்க ரீதியிலும்,

அரசியல் – பொருளாதார ஒடுக்குமுறைகளுக்கு எதிராக நடத்திய ஆயுதக் கிளர்ச்சிகள் கவனத்திற் கொள்ளப்பட வேண்டும். இவ்வாறான அடிப்படையில் எட்டப்படும் புரிந்துணர்வு பூரணமான மக்கள் வளர்ச்சியைத் தருவதற்கும் நடைமுறைச் சாத்தியமானதாய் அமைவதற்கும்

1) இலங்கை,

2) பிராந்தியம்,

3) சர்வதேசம் என்ற நிலைப்பாடுகளுக்கு உட்பட்டு இருக்க வேண்டும்.

கடந்த முப்பது வருட ஒடுக்கு முறைகள், அவஸ்தைகளுள் இருந்து வெளிவர எத்தனிக்கும் தமிழ் மக்கள் தனித்து நின்று பூரண அபிவிருத்தியை, வளர்ச்சியை கண்டுவிடமுடியாது, ஆகவே அயற் சமூகங்களுடன் இணக்கப்பாட்டை ஏற்படுத்த வேண்டும்.

எனவே புரிந்துணர்வு முயற்சிகளுக்கு அரசியல் – பொருளாதார வடிவங்கள் தந்து, அவற்றிடையேயான தொடர்புகளை ஏற்படுத்த முயல வேண்டும். அவை இன, மத, பிரதேச பிரதிபலிப்புகளாக இல்லாது அனைவரினதும் அபிலாசைகளாக உருவாகிட ஒத்தாசையாக இருக்க வேண்டியது குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வை ஏற்படுத்த முன்வருவோர்களது பணிகளாகும்.

அதேவேளை இலங்கையின் இன, சமூக – பொருளாதார, சமுதாயப் பிரச்சனைகளை தனித்தனியாகவோ அல்லது ஒரே தடவையிலாகவோ அணுகுவது? இவ் அணுகுமுறையில் எவை தீர்வுக்காக முதன்மைப்படுத்தப்பட வேண்டும்? எவ்வாறான நிலைப்பாடுகள் இவற்றிடையே பொதுத் தளத்தை உருவாக்க உதவும்? என்பவை பற்றிய முடிவுகளும் இங்கே அவசியம்.

இவ்வாறான பின்னணியில் தேசம் ஆசிரியர்கள் த. ஜெயபாலன், த. சோதிலிங்கம் மற்றும் சு.வசந்தி, ரவி சுந்தரலிங்கம் ஆகியோரது ஆனி 03, 2009 சந்திப்பின்போது குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வை ஏற்படுத்துவதற்கான அவசியத்தை ஊர்ஜிதம் செய்வதற்கான பொதுக்கூட்டம் ஒன்று தேவை என்ற முடிவு ஏற்பட்டது. அதன்படி லண்டன், லேய்ற்றன்ஸ்ரோனில் ஆனி 21, 2009 தேசம் இணையத்தளத்தின் முக்கிய பங்குடன் ஒரு பொதுக்கூட்டம் நடாத்தப்பட்டது. இதனைத் தொடர்ந்து ஆவணி 02, 2009 அதே இடத்தில் இம்முயற்சியை முன்னெடுப்பதற்கான மற்றுமொரு பொதுக்கூட்டம் கூட்டப்பட்டது.

அதன் முடிவுகளாக

(1) இலங்கையில் இடம்பெறும் சர்ச்சைகளின் முக்கிய விடயங்களின் தேர்வும்

(2) அவைபற்றிய விளக்கங்களை ஆய்வு வடிவத்தில் தருவதற்கான தனிநபர்களின் பட்டியலும்

(3) அந்த தனிமனிதர்களே ஆவணி 02 புரிந்துணர்வு குழுவின் செயற்குழுவாக இயங்கவும்

(4) ஆவணி 02 புரிந்துணர்வு குழுவின் இணைப்பாளர்கள் த ஜெயபாலன், த சோதிலிங்கம், எஸ் பேரின்பநாதன் எனவும் ஏற்றுக் கொள்ளப்பட்டது.

கடந்த ஒருவருடகாலமாக தனது பல இருப்புகளின் போது ஆவணி 02, 2009 புரிந்துணர்வுக் கூட்டத்தால் தேர்வு செய்யப்பட்ட தலைப்புகளிலான ஆய்வுக் கட்டுரைகளை தம்மிடையே விவாதங்களினாலும் கலந்துரையாடல்களினாலும் பரிசீலனை செய்த அமைப்பின் செயற்குழு ஆவணி 08, 2010 லண்டன், வோல்தம்ஸ்ரோவில் தனது தேடலின் முடிவுகளாக அரசியல், பொருளாதாரம், மக்கள் வளம் என்ற வகையில் சில கருத்துக்களை மக்களது பரிசீலனைக்கும் பொது முடிவுக்கும் சமர்ப்பித்தது. அவர்களின் முடிவுகளை ஆவணி 02 குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வு குழுவின் மொழிவுகளாக அடிப்படை நிலைப்பாடுகள் (Principles) பிரகடனங்கள் (Proclamations), கோரிக்கைகளாக (Propositions) என வகைப்படுத்தி தரப்பட்டுள்ளது.

இவை ஆவணி 02, 2010ல் இடம்பெற்ற புரிந்துணர்வுக் குழுவின் பொதுக் கூட்டத்தில் ஏகமனதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்விற்கான முன்மொழிவுகள்

(1) அடிப்படை நிலைப்பாடுகள்

1. இலங்கையின் இனபபிரச்சனையால் உருவான உள்நாட்டுப் போர் இலங்கை அரசின் இராணுவத்தால் அடக்கப்பட்டுவிட்டாலும் அதற்கான இறுதித் தீர்வு அரசியல் வழியால் அமைவதாகும்.

2. இலங்கையின் சமூக – பொருளாதாரப் பிரச்சனைகளும் இனப்பிரச்சனைகளும் ஒரே தளத்தை கொண்டிருந்தாலும் அவையிரண்டும் வேறானவை. (ஒருதளமும், அதேவேளை இருமுகங்களும் கொண்டவை)

3. சர்வதேச சந்தைப்படுத்தலில் இலங்கை மக்களுக்கு சார்பான எதிரான சாராம்சங்களும், தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளது மறைவும் இவ்விரு பிரச்சனைகளையும் பொதுமைப்படுத்திப் பார்க்கக் கூடிய, இனவரைவுகளைத் தாண்டிய குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வுகளை ஏற்படுத்தக் கூடிய சந்தர்ப்பங்களைத் தந்துள்ளன.

4. இச்சந்தர்ப்பம் பூரணமான ஜனநாயகம் ஏற்படுத்தும் பொது இணக்கங்களுடாக மேலெடுத்துச் செல்லக் கூடியவை.

5. பூரண ஜனநாயகம் (full democracy) என்பது மக்களது சமூக – சமுதாய உடமைகளையும் அவற்றின் பூரணமான வளர்ச்சியையும் நுகர்வுகளையும் எய்துவதற்கான பாரம்பரிய சொத்துகளையும் அவை சார்ந்த உரிமைகளையும் தருவது.

6. இவை அனைத்தையும் ஊர்ஜிதம் செய்யும் பன்முகத் தன்மைநாடாக இலங்கையை சகல மக்களும் ஏற்றுக் கொள்ளும் நிலமை அவசியம்.

(2) பிரகடனங்கள்

1. இலங்கையின் இனப்பிரச்சனைக்கான தீர்வு ஐக்கிய இலங்கைக்கு உள்ளேயே சாத்தியமாகும்.

2. இலங்கைவாழ் சகல தேசியச் சிறுபான்மை இனங்களின் உடமைப் பிரச்சனைகளின் தீர்வுக்கு அரசியல் அமைப்பினை மாற்றி அமைப்பது அவசியமானது.

3. மக்களின் பன்முக தேசியத் தன்மையை பிரதிபலிக்கும் வகையில் அரசியல் அதிகாரப் பரவலாக்கம் தரும் அலகுகள் கொண்டவையாக புதிய அரசியல் அமைப்பு இருக்க வேண்டும்.

4. வடக்கு கிழக்கு மாகாணங்களின் இஸ்லாமிய, சிங்கள சமுதாயங்களின் உடமைகளும், உரிமைகளும் அரசியல் ரீதியில் ஊர்ஜிதம் செய்யப்பட வேண்டும்.

5. இலங்கைவாழ் மக்களது சமூக, சமுதாயப் பிரச்சனைகள் இன, மத, சாதிய பாகுபாடுகள் இன்றி, அம் மக்களையொட்டிய அபிவிருத்தியின் போதே அற்றுப் போகும்.

6. மனிதவள வளர்ச்சிக்கு, அபிவிருத்தித் திட்டங்களுடன் கூடிய இனங்களிடையே புரிந்துணர்வை வளர்த்தெடுக்க கூடிய கல்வி சார்ந்த திட்டங்களும் இடம்பெற வேண்டும்.

(3) கோரிக்கைகள்

1. இலங்கையின் தேசிய பாதுகாப்பு என்ற வரையறுப்பு சகல இராணுவ வகைகளிலும் விஸ்தரிப்பு காண்பதைத் தவிர்த்து, மக்களின் நேரடி நிர்வாகத்தை (civil adminstration) மிகவிரைவில் நடைமுறைப்படுத்த வேண்டும்.

2. இலங்கையின் பாதுகாப்பு படைகள், நிர்வாகம், மக்கள் சேவை என்ற சகல மத்திய, மாகாண அரச கருமங்களிலும் மக்களது விகிதாசாரம் பிரதிபலிக்கப்பட வேண்டும்.

3. சகல திட்டமிட்ட குடியேற்றத் திட்டங்களும் நிறுத்தப்பட வேண்டும். அவை தவிர்ந்த அபிவிருத்தி சார்ந்த குடியயேற்றத் திட்டங்கள் மக்களது மாகாண விகிதாசாரங்களை பிரதிபலிப்பவையாக அமைய வேண்டும்.

4. தடுப்பு முகாம்களில் உள்ளவர்களது பெயர்ப்பட்டியல் வெளியிடப்பட்டு அவர்களது ஜனநாயக உரிமைகள் உறுதிசெய்யப்பட வேண்டும். அவர்களது புனர்வாழ்வு துரிதமாக இடம்பெற வேண்டும்.

5. உள்நாட்டுப் போரினால் பாதிப்புற்றோருக்கு நீதி கிடைக்க வேண்டும், நிவாரணம் வழங்கப்படல் வேண்டும், தேவைக்கேற்ற அபிவிருத்திக்கான வளங்களும் வழங்கப்படல் வேண்டும். இவ்வகையில் வடக்கில் இருந்து வெளியேற்றப்பட்ட இஸ்லாமிய மக்களது மீள்குடியேற்றம், நிவாரணம் என்பவையும் இடம்பெற வேண்டும். இவையே குறைந்தபட்ச புரிந்துணர்வை எட்டுவதற்கான அடிப்படை நிலைப்பாடுகள், பிரகடனங்கள், கோரிக்கைகள் என ஆவணி 08, 2010ல் இடம்பெற்ற பொதுக்கூட்டத்தில் ஏகமனதாக ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்டது.

ஆவணி 02 புரிந்துணர்வுக் குழு (லண்டன்).

அறிக்கையும் அதில் கையெழுத்திட்டவர்களும்:

MoU_Report_By_MoUGroupLondon, P O Box 35806, Leytonstone, E11 3LG, London

—————————————————————–
August the 2nd Minimum of Understanding (MOU) Group’s Resolutions based on its Working party’s Recommendations.
August the 2nd Minimum of Understanding (MOU) Group’s

P O Box 35806
Leytonstone
E11 3LG
London
Email: august2mou@hotmail.co.uk

Democracy is an ideology, which in action meant a collective approach to clearly identified issues
affecting a large group of persons and people. For it to materialise minimum of understanding
among those involved is a prerequisite, which is also an acceptance the differences in opinions
and activities even among those who feel ideologically belonging one family. Then minimum of
understanding is a necessity to increase the number of participants and the people base for any
proposed program to have the best results.

The political history of the island has many such minimum of understandings, not all of them have
had the best interest of all the peoples at the centre. Greater Sinhala nationalism among the Sinhala
communities is such an example, which has developed into a linguistic religious based chauvinist
ideology. As its mirror image, in name of confronting the excess of this Sinhala chauvinism, the Tamil
communities have seen the spread of virulent Tamil nationalism.

There were those largely from the political left, after the independence wanting to look beyond
scopes offered by these narrow nationalistic programs, tried to construct ideas based on socioeconomic
justice centred on the working masses belonging to all the communities. We saw that these
efforts crumbled into insignificance as the parties and personalities were overwhelmed by Sinhala
chauvinism, pushing all other communities into the arms of separatist nationalisms.

As a result from the seventies, we witnessed the island’s politics and its economy dominated by the
state’s military offensives and the Tamils’ struggle for their full democratic rights. During this period
we also witnessed the Liberation Tigers of Tamileelam hijacking the Tamil struggle for democracy,
and forcibly assuming the leadership of all the Tamil communities and imposing its wars as the only
means to conducting the struggle. The four Eelam Wars have recorded the excesses of the state and
the LTTE in the island’s history forever as a reference for the future societies.

An abrupt end to the LTTE, brought about by the understanding among all the world powers, has
forced the Tamil speaking communities to take stock of the decisions made on their behalf and, the
damage and progress made during this period, and re-examine the principles and values of the
past and future. This meant accepting democratic practices as a way forward, and building alliances
among and between the Tamil speaking communities and Sinhala communities.

To be practical and successful, any attempt to build a minimum of understanding can only be
based on the historical lessons learned from our past and must be examined in the context of
socio-economical relations, relationship between peoples, regional and international developments.
Serious consideration have to be given to the root causes and lessons from the two regional armed
uprising, by the Tamil communities to restore their democratic rights, and the Sinhala youth towards
socio-economic justice, which have occupied the lives for almost two third of the time since the
independence.

Therefore, if any minimum of understanding reached is to play a constructive role in the socioeconomical
transformation of all the peoples and communities in the island, its principles and the
proposals must have the perspectives and the framework to address the expectations of (1) all
the peoples and communities in the island, (2) the region, (3) the standards of the international
community, in that order.

After the experiences of the past thirty years, it is clear that the Tamil speaking communities cannot
fulfil their socio-economic or socio-cultural expectations all on their own, and must work with the
neighbouring communities irrespective of their race or creed. Thus, providing the principles and
framework to engender such a mature, practical approach to social and economic transformation is

the primary aim of here for us as the August the 2nd MOU Group.

Can we approach the national, socio-economic issues simultaneously with the same vigour and
favour? What are the issues that can provide the most opportunity for our purposes? Which of them
should be clearly stipulated and prioritised for immediate attentions and resolution? These are some
of the basic questions that dictate our search for a minimum of understanding.

These were discussed as the importance of such an understanding was understood in a meeting
between the Thesamnet editiors, T. Jeyabalan and T. Sothylingam and, S. Vasanthy and Ravi
Sundaralingam, in 03 June 2009. Based on the understanding reached a decision to host a series
of public discussions was also made during that meeting. Accordingly, on the 21 June 2009 a public
meeting was held in Leytonstone and another 02 August 2009 were organised with important
contribution from the Thesamnet.
During the August 02 meeting those attended,

(1) selected the priority issues to be considered at depth,
(2) selected the individuals who will conduct the research
(3) elected those conduct the research as the MOU’s Working Party, and
(4) appointed T. Jeyabalan, T. Jothylingam and S. Perinpanathan as the convenors of the Working

Party and the MOU’s future meetings.

In this sense, by deciding to achieve a minimum of understanding by the various political parties and
personalities gathered there, the 02 August 2009 meeting gained political significance, hence the
name August the 2nd MOU Group.
After almost a year of meetings and deliberations, at the Group’s instruction, and considering the
various papers, the Working Party submitted its recommendations for the decisions of the Group
during a public meeting held in Walthamstow on 08 August 2010.
On this basis, it was accepted by all those participated in the 08 August meeting that a Minimum of
Understanding can be achieved among all those active or representing the various Tamil speaking
communities, which can be extended to include others in the Sinhala communities to enhance
democracy and social development in the island.

For clarity and structure, these decisions were presented separately as the MOU’s
(1) Fundamental principles,
(2) Proclamations and,
(3) Propositions, which are listed below.

(1) Fundamental Principles

1. While recognising the fact that the civil war emanating from the unresolved national question has
ended, we note only a political solution can provide its final resolution.

2. Though the national question and question of socio-economic justice for the majority share the
same socio-political conditions, in character and actions they differ distinguishably.

3. Some aspects of the globalisation of the market and the dismantling of the LTTE have provided
opportunities to address these two aspects at the same time, and to form common understanding
between the various communities.

4. These opportunities can be put into action, through a program of empowerment, when full
democratic practices are employed enabling peoples to work together towards their socio-economic
and cultural progress.

5. Full democracy means the right to historic socio-economical belongings and the rights to utilise
them fully to suit the aspirations of the respective peoples and communities.

6. Only the acceptance of the multi-faceted nature of society and country will release the potential
and resources towards a meaningful and viable social transformation and harmony in the island.

(2) Proclamations

1. The national question in the island can only find a resolution within the framework of a united Sri
Lanka.

2. Reconstituting the state’s political structure is prerequisite to the restoration of the full democratic
rights of the national minorities in the island.

3. Reconstituted arrangements should have the political and administrative structures needed to
represent the multi-faceted nature of the national minorities and communities.

4. The rights and belongings of the Muslim and Sinhala communities in the North and East provinces
must be assured within these political arrangements.

5. The national and socio-economic questions of all those living in the island can only addressed
adequately when programs of development to empower them as peoples of the country, without
any discriminations based on race, creed, cast or region.

6. Education should be used as an important tool along with development programs to transform
human resources and potentials, and to build better relationship between the various communities.

(3) Propositions

1. State should facilitate the immediate formation and restoration of civil administration to all part
of the island, and refrain from military expansion in every aspect of civil life in the name of national
security.

2. All state apparatuses, such as its security forces, civil service, other administrative units must
represent the proportion of all the peoples living in the island.

3. All state sponsored colonisation schemes should be halted, and those proposed as part of any
development program must reflect the proportion of peoples living in the respective provinces.

4. A list of all held in the military camps and other refugee camps must be published and all their
democratic rights must be immediately restored, which include their speedier return to their homes
and villages, and normal lives.

5. All those affected by the civil war must have justice, financially compensated, and resources for
development of their communities provided. The Muslims expelled from the North should also be
considered part of this program.

August the 2nd MOU Group

08.08.2010